Leonard Cohen to jeden z moich ulubionych bardów- nadwrażliwców.

Słońce w znaku Wagi w kwinkunksie do Saturna i Urana, Księżyc w Rybach w opozycji do koniunkcji Neptun Wenus w 12 domu, to najkrótsza chyba definicja nadwrażliwości, jaka może być.

Luty 2016 roku nie zapowiada się nad wyraz rewolucyjnie. Można powiedzieć, że wszystko już było, konfiguracje są ogólnie znane, a na istotny przełom nie ma co liczyć.

Dominuje wrażenie zmęczenia panującym wokół rytmem. W tym miesiącu bardziej będziemy tęsknić za normalnością i bezpieczeństwem, niż jakąkolwiek rewolucją.

Planety krążą swoim rytmem, ich specyficzne układy w ciągu ostatnich lat spowodowały chęć znalezienia się w starych, dobrych, czasach. Koło czasu toczy się i powiada, że :

„nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny”.

Lato 2015 upływa nam pod znakiem cofającej się Wenus, gdyż aż do 6.09 pozostanie w retrogradacji. Wenus w znaku Lwa odgrzewa gorące emocje, w erce przypomina stare, dobre czasy, a jako władczyni wszelakich relacji, namawia  do weryfikacji zarówno wartości, w które wierzymy, jak i kontaktów.

 Korzystając z tego, że Wenus porusza się ruchem wstecznym , a Saturn jest jeszcze w Skorpionie, warto przypatrzeć się swoim wyborom  z własnej woli ( Wenus) i tym nieco wymuszonym ( Saturn).

 Indywidualny wybór to domena Wenus, a konieczności społeczne i zawodowe to już Saturn. Dom drugi zawsze towarzyszy wartościom własnym, Wenus, będąc w znaku Lwa, w symbolicznej kwadraturze do znaku Byka i domu drugiego, sprawdza, czy wartości przez nas wybrane przynoszą nam radość i entuzjazm, czy są spontaniczne? Afrodyta w erce pozwala sobie na gorący i intensywny proces przypominania, odgrzebywania zarówno kontaktów, jak i zaniechanych pragnień.

Bowiem  naczelną zasadą Wenus, są pragnienia, nie tylko miłości, ale przede wszystkim pragnienie spełnienia. Kontynuując wątek, należy zadać sobie pytanie, czy ludzie, z którymi przebywamy na co dzień, z którymi mieszkamy, pracujemy ( Wenus władczynią domu 7) i wartości, jakim hołdujemy, czynią nas  spełnionymi na swój własny, indywidualny sposób.

“Oto jestem macierz wszechświata, pani żywiołów wszystkich, praźródło wszechwieków, ja, z bóstw największa, ja, cieni podziemnych królowa, spośród niebian pierwsza, ja, której twarz obliczem jest pospólnym bogów i bogiń wszystkich, której skinienie rządzi świetlistymi sklepieniami nieba, uzdrawiającymi tchnieniami oceanów, rozpaczliwym piekieł milczeniem — ja, której jedno jedyne bóstwo cały czci świat we wielorakim kształcie, w różnym obrządku i pod różnorakim imieniem„.  Apulejusz „ Metamorfozy albo zloty osioł”